Halsbandleguaan

Wetenschappelijke naam: Crothaphytus Collaris

Nederlandse naam: halsbandleguaan, mountain boomer, coloured lizard

Cites status: –

Familie: Iguanidae

Uiterlijk: Ze zijn over het algemeen groen, maar kunnen gele, grijze en bruine kleuren krijgen. Halsbandleguanen hebben twee zwarte banden in de nek, waar deze hun naam aan te danken hebben. Over het gehele lichaam hebben deze kleine hagedissensoort veel wit- grijze vlekken.

Verspreidingsgebied: Zuiden van Noord-Amerika, Utah, Missouri, Texas, Arizona, Oregon, Mexico. Hun habitat bestaat voornamelijk uit droge gebieden als bosranden, woestijnen en rotsachtige steppen.

Geslachtsonderscheid: Wat betreft het uiterlijk zijn het mannetje en vrouwtje alleen te onderscheiden als het vrouwtje zwanger is. Zij krijgt dan fel oranje of rode strepen op haar flanken.

Maximale lengte: 35 cm

Huisvesting:

1,20x 60x60cm is geschikt voor drie tot vier van deze leguanen. In het wild schuilen deze dieren altijd bij rotsoppervlaktes, ze houden er dus absoluut niet van om over open vlaktes te rennen. Zorg er daarom voor dat de bodembedekking uit ofwel kiezelstenen (stofvrij en bijzonder goed gespoeld uiteraard als je stoflongen bij de dieren wilt voorkomen) ofwel uit schoongespoeld grof siergrind bestaat. Zorg voor keien en stronkjes voor klim- en schuilplaatsen, en de diertjes zullen zich op en top vermaken.

Gedrag: Deze dieren zijn schuw van aard, en zoeken bij het minste of geringste hun schuilplaats op. Ze zijn ontzettend snel en zijn overdag actief. U kunt één man op drie vrouwtjes zetten, waarbij U waarschijnlijk vaak nog hard zult gaan lachen om de speelse capriolen die de diertjes continu met elkaar uithalen.

Voortplanting:

Halsbandleguanen leggen gemiddeld zes tot veertien eitjes. De vrouwtjes vreten zich helemaal vol, en ongeveer een week voordat ze eieren leggen stoppen ze met eten. Dit is niets om U druk over te maken. Ze leggen de eitjes in een bakje met vochtig substraat (zorg dus dat dit aanwezig is, maar maak het bakje niet te nat!) Het is niet realistisch om de eitjes in het terrarium te laten. De andere halsbandleguanen kunnen de eitjes opeten. Ook kan het vrouwtje blijven graven waardoor ze haar eitjes kapot graaft. Bij het overbrengen van de eitjes naar de broedstoof is het van het grootste belang dat de eitjes niet gedraaid worden, de kans is anders behoorlijk groot dat de embryo’s sterven. De temperatuur in de broedstoof moet rond de 29 graden zijn, en de RV moet optimaal zijn 95 tot 100%. U kunt dit bereiken door een laag water met een verwarmingselement in de broedstoof te plaatsen, leg de eitjes niet in het water en zorg dat de condens de eitjes niet kan bereiken.

Hanteren: Ze zullen niet snel handtam worden, hooguit een beetje gewend. Ook als U vroeg begint met hanteren. Laat ze daarom zo veel mogelijk met elkaar, en pak ze alleen op wanneer het echt noodzakelijk is.

Voeding: Ze eten alles wat ze kunnen pakken. Dit varieert van allerlei insecten, tot kleine knaagdieren en hagedissen. Ze eten vrij veel. Bij het jagen of vluchtten rennen ze op hun achterpoten totdat ze hun prooi te pakken hebben, of een geschikte schuilplaats hebben gevonden.

Bijzonderheden: Deze dieren leven in het wild in verscheidene gebieden waar de temperatuur erg verschilt. Dat deze dieren met de verschillende temperaturen kunnen omgaan is uitzonderlijk, daar de meeste reptielen bij een kleine temperatuurschommeling uit hun doen raken.