Wetenschappelijke naam: Xenopus laevis

Nederlandse naam: African clawed frog, klauwkikker.

Cites status:

Familie: Pipidae

Onderfamilie: Xenopodinae

Uiterlijk:

Deze kikker heeft een donkere nettekening en varieert van groen, bruin tot grijs van kleur. De klauwkikker heeft drie tenen aan elke achterpoot, en tussen deze tenen zitten duidelijk zichtbare zwemvliezen. De achterpoten hebben klauwen. Tussen de vier vingers die aan elke voorpoot vastzitten, hebben deze dieren geen zwemvliezen. De achterpoten zijn in verhouding een stuk groter dan de voorpoten, en aan dit kenmerk is te zien dat de klauwkikker de achterpoten gebruikt om zich in het water te bewegen. De xenopus laevis wordt tot wel twaalf centimeter groot. Ze hebben enigszins uitpuilende ogen die bovenop de kop staan. Het lichaam is afgeplat. Op beide flanken hebben de klauwkikkers een rij met witte kleine streepjes. Deze streepjes bevatten zintuigen, en hiermee kan de kikker trillingen waarnemen, waardoor zij hun prooi altijd en overal kunnen vinden.

Verspreidingsgebied: Deze kikkers komen voor in de tropische en gematigde wateren in Zuid en Oost Afrika.

Geslachtsonderscheid: Bij de vrouwtjes zijn de cloacalippen zichtbaar als een buisje tussen de achterpoten. Mannetjes staan vaak op hun tenen.

Maximale lengte: Deze kikker wordt tot twaalf centimeter groot.

Huisvesting:

Deze dieren moeten in een aquarium worden gehouden. De klauwkikker eet zo’n beetje alles wat in zijn bek past, dus kan zeer zeker niet bij kleine tot middelgrote vissen geplaatst worden. Een aquarium van 100x60x40 cm kan huisvesting bieden aan een groep van vier klauwkikkers. Mocht U deze dieren in een groep willen houden, houdt U er dan rekening mee dat de Xenopus laevis een kannibaal is. Ze eten hun eigen nakomelingen, en als de ene klauwkikker veel groter is dan de andere, zal de kleinste kikker het vroeg of laat afleggen tegen de grotere.

Gedrag:

Omdat een klauwkikker geen tong heeft, moet de prooi met de voorpoten in de keel worden geduwd, en een kikker die met de handen eet is een vreemd gezicht. De kikker leeft vooral in troebele wateren, daar hij zijn zicht weinig gebruikt. Deze kikker spot zijn prooi (of vijanden) door trillingen waar te nemen, en kan deze in troebele wateren prima vinden. De klauwkikker komt nooit uit het water, omdat de huid anders uitdroogt, en de lichaamsbouw niet geschikt is om te lopen.

Voortplanting:

In de vrije natuur paren de dieren in de natte maanden. De klauwkikker kent geen paringsroep of dans, maar paart terwijl ze over de bodem zwemmen. Ze kunnen na ongeveer 2 jaar eitjes afzetten, en zet 300-1000 eitjes af per keer. Dit is ook wel nodig, want alle klauwkikkers in de buurt beginnen de eitjes direct op te eten. Het sterfgetal onder de nakomelingen is belachelijk hoog. De overgebleven eitjes komen tussen de twee tot vier dagen na de leg uit. Ook de kleine kikkervisjes zijn niet veilig voor de volwassen kikkers.

Hanteren: U kunt deze dieren niet hanteren. Het is een waterdier en blijft voor de volle honderd procent in het water. Waarneer U het dier oppakt, zal de kikker uitdrogen met alle gevolgen van dien.

Voeding: vissen, insecten, insectenlarven, slakjes en kleine tweekleppigen.

Bijzonderheden: Deze kikkersoort wordt ook gebruikt voor wetenschappelijke doeleinden.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *